Το Χριστουγεννιατικό μήνυμα του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτη Ιεραπύτνης και Σητείας

«Σήμερον Μαρία έτεκεν και κόσμος εφωτίσθη. Εκείνη εν τω σπηλαίω και η οικουμένη εν τη Εκκλησία... ίνα τω ομοιοπαθεί προσελθόντες ζωήν και αφθαρσίαν κληρονομήσωμεν» (Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου, Λόγος εις το Γενέσιον του Σωτήρος Χριστού).

 

Αγαπητοί μου Αδελφοί,

 

Το μεγαλύτερο ιστορικό γεγονός η πανήγυρις των πανηγύρεων, η μητρόπολη όλων των δεσποτικών και θεομητορικών εορτών είναι η Γέννηση του Ι. Χριστού. Είναι η ενανθρώπηση του δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδος, του Υιού και Λόγου του Θεού. Στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού ενώθηκε η θεία και η ανθρώπινη φύση. Ενώθηκαν «ασυγχύτως, ατρέπτως, αδιαιρέτως, αχωρίστως». Αυτό σημαίνει ότι ο Λόγος του Θεού, η θεότητα έχει υπόσταση, πρόσωπο και μορφή στο πρόσωπο κάθε ανθρώπου, σ ὅλη την ανθρώπινη φύση και δια του ανθρώπου σ ὅλη την κτίση. Η ενσάρκωση του Υιού και Λόγου του Θεού έγινε με τη θέληση του Υιού, με την ευδοκία-θέλημα του Πατρός και τη συνεργεία-συνεργασία του Αγίου Πνεύματος. Και τα τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδος συνήργησαν-συνεργάσθηκαν για να έλθει η σωτηρία και αποκατάσταση της παραστρατημένης, εξασθενημένης και αμαρτωλής φύσεως του ανθρώπου. Αυτό έγινε σε κατάλληλο καιρό για να επανακτήσουμε τη θεοκοινωνία και «ίνα την υιοθεσίαν απολάβωμεν» (Γαλ. 4,4-5).

 

Συνεπώς ο άσαρκος Λόγος της Παλαιάς Διαθήκης με την ενανθρώπηση γίνεται σεσαρκωμένος Λόγος του Θεού ο Ι. Χριστός. Με αυτό το γεγονός της Γεννήσεως του Χριστού που γιορτάζομε, εορτάζουμε πανηγυρικά την αρχή εφαρμογής του σχεδίου του Θεού, ο άνθρωπος να βρει ξανά το δρόμο της σωρτηρίας του. Να αποκτήσει από το κατ εἰκόνα που είχε το καθ ὁμοίωση του Θεού, από την εικονική Θεία Χάρη, στην αγιωτική και θεωτική Χάρη του Θεού. Με την παρακοή και την πτώση του ο άνθρωπος έχασε την κοινωνία, επικοινωνία και θεοκοινωνία με τον Δημιουργό Θεό. Τώρα με τη Γέννηση του Χριστού, ο Θεός έρχεται μέσα στον άνθρωπο κι ο άνθρωπος μπορεί να είναι μέσα στο Θεό. Αυτή τη σταθερή κοινωνία με τον Θεό είναι το μήνυμα και το αποτέλεσμα της ενανθρώπησης του Χριστού και μάλιστα μέσα στο χρόνο. Αυτό το ιστορικό θεϊκό και ανθρώπινο γεγονός περιγράφουν οι άγιοι Ευαγγελιστές και Απόστολοι, Ιεράρχες, Μάρτυρες και Ομολογητές, γιατί είναι όχι μόνο ιστορικό, αλλά συγχρόνως και πνευματικό γεγονός που βιώνεται εμπειρικά και αποκαλυπτικά μέσα από τη ζωή και τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας.

 

Αν ρωτήσει κανείς σήμερα τι είναι Εκκλησία θα ακούσει θεωρίες, φιλοσοφίες, αρνητικά σχόλια, παραπληροφόρηση και συκοφαντίες για πρόσωπα και πράγματα. Πολλοί λίγοι θα ομολογήσουν, ότι είναι η αρχή της σωτηρίας του ανθρώπου και του κόσμου, γιατί «Αυτός, ο του Θεού Λόγος, ενηνθρώπησεν, ίνα ημείς θεοποιηθώμεν», ίνα ημείς θεοποιηθώμεν» (Μ. Αθανάσιος). Παρά ταύτα η Εκκλησία αρχίζει από εδώ. Από τη χρονική φανέρωση του Υιού και Λόγου του Θεού από τη γέννησή Του ως άνθρωπος για να γίνει Θεάνθρωπος ο κάθε άνθρωπος.

 

Αυτή η Γέννηση του Χριστού χαρίζει και την πνευματική και σωτήρια αναγέννηση του ανθρώπου, που αρχίζει μέσα στην Εκκλησία του Χριστού απ αὐτή τη ζωή και συνεχίζεται και στην άλλη. Από δῶ ζούμε τη δόξα της θεομένης φύσεως του Χριστού που αποκτά ο αγωνιστής και αγιασμένος χριστιανός γιατί λαμβάνει δόξαν «ως μονογενούς παρά πατρός, πλήρης χάριτος και αληθείας» (Ιω. 1,15).

 

Η Γέννηση του Χριστού και η ενσάρκωση Του μέσα στο χρόνο είναι η ανακαιφαλάιωση της δημιουργίας του ανθρώπου και του κόσμου όλου. Είναι αναδημιουργία, ανακίνιση, επαναφορά του ανθρώπου και της κτιστής φύσεως στην άκτιστη δόξα του Θεού. Η παρουσία του Χριστού μέσα στη ζωή του ανθρώπου, μέσα στην άκτιστη Εκκλησία του Χριστού έχουν ένα σκοπό: τη σωτηρία και τη θέωση του ανθρώπου. Την επανάκτηση της χαμένης αγαπητικής σχέσεως Θεού-ανθρώπου-κόσμου. Αυτή είναι η ευδοκία του Θεού και η προσδοκίας του ανθρώπου.

 

Ας γιορτάσουμε επιτέλους Χριστούγεννα με τον Χριστό. Όχι με τον κόμσο, με τα Χριστουγεννιάτικα στολίδια, τα αναμοσβήνοντα λαμπιόνια, τους πολύχρομους στολισμούς, τη χάρτινη

 

φάτνη και τα χάρτινα πρόσωπα. Αυτά δε φτάνουν. Χορταίνει το μάτι, αλλά δεν αγγίζουν την καρδιά. Το νόημα και η αξία της ζωής είναι μαζί με τον Χριστό. Ο Ίδιος το λέει: «Χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν». Τίποτα το αληθινό, το γνήσιο , το αιώνιο. Μας αναγκάζει η ασχήμια αυτή του κόσμου. Ζούμε σ᾿ ένα κόμο που κυριαρχεί η αρπαγή, η απάτη, ο δόλος, το ψέμμα, το συμφέρον, η ιδιοτέλεια.

 

Ο Χριστός που γεννάται ανάμεσά μας και σήμεραδιαλύει το σκοτάδι των πειρασμών και των θλίψεωνγιά νάρθει το φως, η χαρά, η αλήθεια. Εγώ είμαι η οδός, η αλήθεια και η Ζωή που κανείς μεγάλος η τρανός της γης δεν μπόρεσε να διεκδικήσει για τον εαυτό του. Ποτέ ο σύγχρονος άνθρωποςδέν έζησε πιο τραγικά την απομόνωση, την απομάκρυνση απ΄ το Θεό και το συνάνθρωπο. Όπως επιτυχώς έχει γραφεί «ποτέ άλλοτε οι στέγες των ανθρώπων δεν ήταν τόσο κοντά και οι καρδιές τους τόσο μακρυά». Απουσιάζει ο Χριστός από τη ζωή μας. Είναι ο μεγάλος απών που η απουσία Του δεν αναπληρώνεται. Η Εκκλησία με τη θεία Λατρεία, τις εορτές και τη διδασκαλία με τη Γέννηση του Χριστού μας αποκαλύπτει και το Θεό Πατέρα.

 

Έχομε Θεό Πατέρα, το Θεό των Πατέρων μας, τον φιλάνθρωπο και ελεήμονα, που μας φροντίζει και καθοδηγεί, γιατί είναι ορατός και αόρατος, συγκεκριμένος και μορφοποιημένος στη μορφή του Χριστού, προσωπικός Θεός και φίλος και Αδελφός.

 

Η ενανθρώπηση του Υιού του Θεού, του Ιησού Χριστού εκμηδένισε την απόσταση και το χάσμα, που χώριζε τον άνθρωπο με τον Θεόν. Ένωσε τα πριν διεστώτα. Σ ἕνα πρόσωπο τον Ι. Χριστό, βρίσκομε τον Πατέρα και το Άγιον Πνεύμα. Βρίσκομε τον αληθινό εαυτό μας, την αξία του προσώπου μας, την αιώνια δόξα και τιμή μας.

 

Να επιτρέψουμε στο Χριστό να γεννηθεί μέσα μας και Εκείνος εύκολα και γρήγορα θάρθει. Εμείς να ετοιμάσομε τη φάτνη της ψυχής και της καρδιάς μας.

 

Όταν αποβάλλομε τον εγωισμό μας, το συμφέρον και την ιδιοτέλεια· την αδικία, το ψέμα και την ανασφάλεια. Την άπονη, αδιάφορη, ανείρευτη και ανειρήνευτη ζωή. Όλα αυτά τα ανθρώπινα πάθη δημιουργούν την ασχήμια του κόσμου τούτου και της ανθρώπίνης ζωής. Η χριστιανική ανθρωπολογία, όπως τη βίωσαν οι άγιοι και Πατέρες της Εκκλησίας υψώνουν τον άνθρωπο σε θεία δόξα και θεούμενη κατάσταση ζωής, γιατί τώρα ο Ι. Χριστός είναι κία άνθρωπος και ζει ανάμεσά μας στα προβλήματά μας στους αγώνες και την καθημερινή αγωνία μας. Ας μη του κλείσουμε την πόρτα της καρδιάς μας. Γεννάται όπου βρει ζεστή και καθαρή καρδιά. Ας την χαρίσουμε σ Ἐκεῖνον που τη ζητά ως Πατέρας από τα παιδιά Του. «Υιέ μου δος μοι σην καρδίαν» (Παροιμ. 23, 26) κι όλα τα άλλα θα τα φροντίσει και θα τα εξασφαλίσει ο Ίδιος ο Χριστός. Αυτός ανοίγει δρόμους και βρίσκει λύσεις σε όσους τον υπολογίζουν, τον παρακαλούν και τον περιμένουν. Όσοι παρακολουθούν τον εαυτό τους κι αγωνίζονται με φιλότιμο και ανθρωπιά. Ας δοξάσομε την άκρα συγκατάβαση να γίνει άνθρωπος και να ζήσει ανάμεσα στους ανθρώπους.

 

Αυτή είναι η πίστη, η ελπίδα και το φως, η γέννηση του Θεανθρώπου Χριστού στα αξιέξοδα της εποχής μας, στις τραγικές συνθήκες και τα εγκλήματα που ζούμε καθημερινά γύρω μας, στις σειρήνες και τις ακοές πολέμων και στον σπαραγμό των διωκομένων, των προσφύγων, των αποψυχούντων απροστάτευτων αδελφών μας. Να πιστέψομε ότι «ο Λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν» (Ιω. 1,14), ώστε να μπορούμε να βιώνομε και σ᾿ αυτή τη ζωή «αεί παντοτινά Χριστούγεννα και αεί Παντηκοστή», κατά τον άγιο Μάξιμο. Έχομε δικαίωμα και μπορούμε και σήμερα και το ζούμε μέσα στη θεία Λατρεία της Εκκλησίας μας στη δική μας προσωπική αναγέννηση μέσα στην Εκκλησία του Χριστού και στα ιερά Μυστήρια της Εξομολογήσεως, που είναι η δική μας αποδοχή στη συγκατάβαση και θεϊκή αναγέννηση, κυρίως δε με τη θεία Κοινωνία που η δική μας φθαρτότητα ντύνεται την ουράνια δόξα, τιμή και θεότητα.

 

Πατρικά εύχομαι να διέλθουμε τις άγιες αυτές ημέρες αφήνοντας για λίγο την καθημερινότητα, τη βιοτική και κοσμική μέριμνα και το πολυάσχολο και αγχωτικό κοσμικό φρόνημα, για να ζήσομε και απολαύσομε τη Γέννηση του Χριστού ως προσωπική μας αναγέννηση, δόξα, αγιασμό και Χάρη στην καθημερινή ζωή μας, στα παιδιά μας, στα σπίτια μας για να αποδείξουμε ότι και σήμερα ο Χριστός είναι παρών, πατέρας και Θεός στην ιστορία του κόσμου και στην ιστορία της προσωπικής μας πορείας και ζωής γιατί ο ίδιος είναι ο αεί «ων και ο ην και ο ερχόμενος» (Αποκ. 1,2). Γένοιτο.

 

Αδελφοί, Χριστός Ετέχθη!

 

Αληθώς Ετέχθη!

 

Χριστούγεννα 2015

 

† Ο Ιεραπύτνης και Σητείας ΕΥΓΕΝΙΟΣ

 

Διάπυρος προς τον Ενανθρωπήσαντα Σωτήρα ευχέτης πάντων υμών