Υπάρχουν εικόνες που δεν είναι απλώς ειδήσεις. Είναι αποκαλύψεις. Είναι η στιγμή που το προσωπείο της «κανονικότητας» πέφτει.
Και μας αναγκάζουν να δούμε την αλήθεια γυμνή: Την αλαζονεία της εξουσίας απέναντι στην αγωνία της επιβίωσης. Τα γεγονότα στη Λάρισα είναι μία από αυτές τις στιγμές.
Η επίθεση των ΜΑΤ στους αγρότες δεν ήταν επιβολή τάξης. Ήταν ομολογία αδυναμίας.
Ήταν η στιγμή που το κράτος επέλεξε να απαντήσει με χημικά, εκεί που όφειλε να απαντήσει με λύσεις. Μια στιγμή που τα γκλοπ υψώθηκαν απέναντι σε ανθρώπους του μόχθου, για να καλύψουν την γύμνια μιας πολιτικής που έχει αποτύχει.
Γιατί η εικόνα στη Νίκαια και τον Πλατύκαμπο δεν είναι τυχαία. Είναι καθρέφτης μιας κυβέρνησης που φοβάται τον διάλογο.
Την ίδια ώρα, η υποκρισία ξεχειλίζει.
