Ακούστε εδώ την εκπομπή της 29.10.2020 με τον Νίκο Κυφωνίδη
Το αφήγημα της εθνικής ομοψυχίας
Του Σπύρου Θύμη
(Ο Σπύρος Θύμης είναι εκπαιδευτικός, αιρετός στο ΠΥΣΔΕ Κέρκυρας με την ΑΣΕ)
Πάλι τα ίδια… κάθε χρόνο… «Στην Εθνική Αντίσταση πολέμησε όλος ο ελληνικός λαός» είπε στην Βουλή ο Μητσοτάκης. «Οι Έλληνες όρθωσαν με ομοψυχία το ανάστημά τους» ανέφερε στο μήνυμά της για τον εορτασμό της επετείου της 28ης Οκτωβρίου η Υπουργός Παιδείας. Πάμε να τα βάλουμε πάλι σε μια σειρά… Το ελληνικό έθνος, όπως και κάθε έθνος, ούτε ενιαίο είναι, ούτε κοινά συμφέροντα έχει. Οι Έλληνες δεν είναι «όλοι μαζί» γιατί δεν υποφέρουν όλοι το ίδιο.. ούτε στις οικονομικές κρίσεις, ούτε στις υγειονομικές κρίσεις, ούτε στους πολέμους, ούτε σε οποιαδήποτε άλλη δύσκολη ή εύκολη στιγμή και συγκυρία.
Από τη μια υπήρχαν οι γερμανοτσολιάδες, οι μαυραγορίτες, οι «λαδέμποροι», οι δοσίλογοι του “είναι φίλοι μας οι Γερμανοί”, οι κουκουλοφόροι που έδειχναν με το δάχτυλο τους αγωνιστές, και τα τάγματα ασφαλείας που ήταν καθοδηγούμενα και υποστηριζόμενα από τον Γερμανό κατακτητή ..και ορκίζονταν πίστη και αφοσίωση στο Χίτλερ. Από την άλλη υπήρχε η λεγόμενη «ελληνική κυβέρνηση» που παρέα με διάφορα μέλη της αστικής τάξης «την έκαναν» για Κάιρο! Αυτοί οι μετριοπαθείς και ατσαλάκωτοι, οι «ρεαλιστές» της εποχής, που περίμεναν να «βγάλουν οι άλλοι το φίδι από την τρύπα» και που μακριά από κάθε κίνδυνο προετοίμαζαν την επόμενη μέρα πάνω στα συντρίμμια που άφηνε ο ναζιστικός ολετήρας. Αυτοί που, όπως τότε, έτσι και τώρα, συνιστούν «ψυχραιμία σύνεση και υπομονή», και που ξέρουν και λένε όμορφα τραγούδια περί «εθνικής ομοψυχίας» με το θράσος αυτού που βρίσκεται έξω από τον χορό… και κοιτάζει, εκ του ασφαλούς, τους άλλους να χορεύουν. Αυτοί που πήραν μαζί τους το ελληνικό χρυσάφι στο εξωτερικό και περίμεναν, ώστε όταν όλα θα έχουν τελειώσει να βγουν από το λαγούμι τους και να επιστρέψουν σαν σωτήρες για να κάνουν πάλι business as usual πάνω στα πτώματα των αντιστασιακών.
Υπήρχε όμως και το τεράστιο κομμάτι του ελληνικού λαού που αντιστάθηκε στον κατακτητή. Ήταν αυτές οι λαϊκές μάζες, που στην πλειονότητα τους ήταν οργανωμένες στις τάξεις του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, και που δεν εγκατέλειψαν την χώρα, αλλά έχυσαν ποτάμια αίματος για να αντισταθούν και να διώξουν τον εισβολέα.. Αυτοί που με θάρρος και αυταπάρνηση κοίταξαν το ναζιστικό τέρας στα μάτια.
Όλα τα παραπάνω είναι η αλήθεια που ενοχλεί, και τους σημερινούς πολιτικούς απογόνους των δοσίλογων ταγματασφαλιτών, αλλά και τους πολιτικούς απογόνους της «κυβέρνησης του Καΐρου» που σήμερα αυτοπροσδιορίζονται σαν μετριοπαθείς, κεντρώοι, «οπαδοί του αυτονόητου» κτλ. Είναι η πικρή, για αυτούς, αλήθεια που τους κάνει να βάζουν στο ίδιο σακί τους Μπουραντάδες και τους Παπαδόγγονες με τους εκτελεσμένους αγωνιστές στο μπλόκο της Κοκκινιάς, μιλώντας γενικά περί «ενωμένου Ελληνικού Λαού».. και να τσαμπουνάνε αερολογίες περί μάχης εναντία « στον ολοκληρωτισμό και στην μισαλλοδοξία » μη θέλοντας, από πολιτική επιλογή, να αναφερθούν στο Φασισμό και στον Ναζισμό, πόσο μάλλον στο βασικό εθνικοαπελευθερωτικό ρόλο του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ. Είναι η αλήθεια που τους αναγκάζει να δημιουργήσουν μια Ιστορία light χωρίς πολλές πολιτικές και κοινωνικές αναλύσεις, μια Ιστορία με «ενωμένους Έλληνες απέναντι σε ξένους εισβολείς» ώστε να είναι πιο εύπεπτη για το κομματικό και ιδεολογικό τους ακροατήριό , προσβάλλοντας με αυτόν τον αντιεπιστημονικό και ανιστόρητο τρόπο την μνήμη των αληθινών αγωνιστών.
Καμιά όμως «ομοψυχία που παραμερίζει τις διαφορές και μας δίνει δύναμη», όπως μας είπε η κ. Κεραμέως, δεν υπάρχει. Και δεν μπορεί να υπάρχει ούτε ομοψυχία ούτε «ενιαίο και αδιαίρετο» Έθνος όσο μέσα σε αυτό το ίδιο το Έθνος θα υπάρχουν αυτές οι τεράστιες διαφορές και ανισότητες στις οποίες και η ίδια η Υπουργός αναφέρθηκε, και που η Κυβέρνησή της φροντίζει με τις πολιτικές της να αυξάνονται και να διαιωνίζονται. Όπως και τότε, έτσι και τώρα, οι διαφορές αυτές είναι υπαρκτές.. τότε ανάμεσα στους κατόχους μεγάλων περιουσιών που ήταν αντίθετοι στο κίνημα αντίστασης, και στους ομοεθνείς τους αντιστασιακούς.. και τώρα ανάμεσα στον μεγαλοξενοδόχο και στον ομοεθνή του ξενοδοχοϋπάλληλο, ανάμεσα στον εφοπλιστή και στον ομοεθνή του ναυτεργάτη, και ανάμεσα σε όλους αυτούς που, ενώ ανήκουν στο ίδιο Έθνος και έχουν την ίδια Πατρίδα, ζουν την καθημερινότητά τους έχοντας σαν μόνο κοινό την μπλε ταυτότητα στην τσέπη του μπουφάν τους…
