Κ. Σπυριδάκη: Υποβάθμιση και αποκλεισμοί στη λειτουργία του Ολοήμερου Σχολείου – Κοινοβουλευτική Παρέμβαση της Κ. Σπυριδάκη

Υποβάθμιση και αποκλεισμοί στη λειτουργία του Ολοήμερου Σχολείου – Κοινοβουλευτική Παρέμβαση της Κ. Σπυριδάκη

Στη Βουλή φέρνει η Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Κ. Σπυριδάκη, το κρίσιμο ζήτημα της υποβάθμισης και των αποκλεισμών στη λειτουργία του Ολοήμερου Σχολείου, καταθέτοντας Ερώτηση προς την Υπουργό Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού, κα Σοφία Ζαχαράκη.Την εν λόγω κοινοβουλευτική πρωτοβουλία της κας Σπυριδάκη συνυπογράφουν και οι Βουλευτές: Στέφανος Παραστατίδης – Τομεάρχης Παιδείας και Πέτρος Παππάς – Τομεάρχης για τα Άτομα με Αναπηρία και Ευάλωτες Κοινωνικές Ομάδες.

Όπως τονίζεται στην Ερώτηση, «το Ολοήμερο Δημοτικό Σχολείο αποτελεί έναν από τους πλέον κρίσιμους θεσμούς της δημόσιας εκπαίδευσης, καθώς εξασφαλίζει την ισότιμη πρόσβαση όλων των παιδιών σε διευρυμένο χρόνο μάθησης, δημιουργικότητας και κοινωνικοποίησης, ενώ παράλληλα στηρίζει τις οικογένειες εργαζομένων γονέων, μονογονεϊκών οικογενειών, ευάλωτων κοινωνικών ομάδων και οικογενειών της υπαίθρου».

Οι Βουλευτές επισημαίνουν πως «στη σημερινή κοινωνική και οικονομική συγκυρία, το Ολοήμερο δεν είναι πολυτέλεια· είναι αναγκαιότητα», ωστόσο η κυβερνητική πολιτική έχει οδηγήσει στη συρρίκνωση και υποβάθμιση του θεσμού. Με βάση τις εγκυκλίους του Υπουργείου, και ειδικότερα την υπ’ αριθμ. 71858/Δ1 της 03.05.2017, οι προϋποθέσεις εγγραφής και λειτουργίας περιορίζουν ουσιαστικά την πρόσβαση των μαθητών.

«Οι αυστηρές προϋποθέσεις για τους εργαζόμενους γονείς –όπως η υποχρέωση να προσκομίσουν βεβαιώσεις εργασίας, κάρτες ανεργίας ή ειδοποιητήρια ασφαλιστικών ταμείων– δημιουργούν εμπόδια και αποκλείουν οικογένειες που δυσκολεύονται να αποδείξουν τυπικά στοιχεία», σημειώνεται χαρακτηριστικά.

Το πρόβλημα είναι εντονότερο στην περιφέρεια και σε κατεξοχήν αγροτικές περιοχές, όπως ο Νομός Λασιθίου, όπου οι γονείς «συχνά δεν έχουν τη δυνατότητα να προσκομίσουν τέτοια δικαιολογητικά, καθώς η εργασία τους είναι εποχική ή εξαρτάται από συνθήκες που δεν καλύπτονται από το ισχύον πλαίσιο. Έτσι, παιδιά οικογενειών που πραγματικά έχουν ανάγκη το Ολοήμερο Σχολείο μένουν εκτός του θεσμού».

Επιπλέον, η απαίτηση για πληθώρα εγγράφων και συνεχείς επικαιροποιήσεις «δυσχεραίνει την πρόσβαση στο Ολοήμερο Πρόγραμμα, καθώς η καθημερινότητα των αγροτικών οικογενειών που εργάζονται σκληρά και συχνά μακριά από τα διοικητικά κέντρα δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτόν τον βαθμό γραφειοκρατικής πίεσης».

Το ΠΑΣΟΚ, όπως υπογραμμίζεται, έχει επισημάνει διαχρονικά «την ανάγκη για απλούστευση διαδικασιών, ώστε να διασφαλιστεί ότι οι θεσμοί του κοινωνικού κράτους είναι πραγματικά προσβάσιμοι και όχι εμπόδιο για όσους έχουν μεγαλύτερη ανάγκη».

Ανησυχία προκαλεί και η θέσπιση ελάχιστου αριθμού μαθητών (14 σε 6/θέσια και άνω, 10 σε 4/θέσια και 5/θέσια), που οδηγεί σε αναστολή τμημάτων και εντεινόμενες ανισότητες μεταξύ κέντρου και περιφέρειας. Αντίστοιχα, η πρωινή ζώνη που θα μπορούσε να στηρίξει εργαζόμενες οικογένειες, «παραμένει περιορισμένη, με αυστηρές προϋποθέσεις και χωρίς να ανταποκρίνεται στις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες».

Σοβαρό πρόβλημα εντοπίζεται και στην έλλειψη σταθερότητας στη λειτουργία του θεσμού, καθώς «δεν υπάρχει ορισμός μόνιμου υπευθύνου, γεγονός που δημιουργεί κενά στην παιδαγωγική συνέχεια και αποδυναμώνει την ποιότητα του προγράμματος».

Η Ερώτηση κάνει ιδιαίτερη αναφορά στην επιστολή της Πανελλήνιας Επιστημονικής Ένωσης Διευθυντών Σχολικών Μονάδων Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, στην οποία επισημαίνονται ελλείψεις προσωπικού, καθυστερήσεις στις τοποθετήσεις εκπαιδευτικών και απουσία σταθερού σχεδιασμού από την Πολιτεία. Όπως αναφέρει η Ένωση, «η εικόνα αυτή δεν είναι απλώς μια λειτουργική δυσκολία, αλλά αποτελεί πραγματική “ντροπή” για τη Δημόσια Εκπαίδευση. Το αποτέλεσμα είναι τα παιδιά να στερούνται ώρες δημιουργικής απασχόλησης και μελέτης, ενώ οι οικογένειες καταφεύγουν σε ιδιωτικές λύσεις, γεγονός που αντιβαίνει στον κοινωνικό χαρακτήρα του δημόσιου σχολείου».

Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται και στην αποκλειστική μεταχείριση των παιδιών με αναπηρία ή/και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, τα οποία «συχνά αποκλείονται από το Ολοήμερο Πρόγραμμα ή λαμβάνουν αποσπασματική φροντίδα λόγω ελλείψεων δομών και προσωπικού». Όπως τονίζεται, «η ουσιαστική συμπερίληψη αυτών των μαθητών δεν μπορεί να περιορίζεται στο πρωινό ωράριο· χρειάζεται ένα Ολοήμερο Σχολείο που να περιλαμβάνει προγράμματα δημιουργικής απασχόλησης, θεραπευτικής υποστήριξης και κοινωνικής ένταξης, με συμμετοχή ειδικών παιδαγωγών, ψυχολόγων και κοινωνικών λειτουργών».

Η έλλειψη επαρκών δομών ειδικής αγωγής και ολοήμερης φροντίδας οδηγεί ουσιαστικά σε αποκλεισμό και ανισότητα, γι’ αυτό και, όπως αναφέρεται, «η ανάγκη για ένα σταθερό, χρηματοδοτούμενο πλαίσιο λειτουργίας δομών όπως τα ΚΔΑΠ είναι άκρως επιτακτική».

Το ΠΑΣΟΚ, μέσω της παρέμβασης αυτής, τονίζει ότι η κυβέρνηση «αντί να ενισχύσει τον θεσμό του Ολοήμερου Σχολείου ως βασικό εργαλείο κοινωνικής πολιτικής και αναβάθμισης του δημόσιου σχολείου, τον αντιμετωπίζει περισσότερο ως “πρόγραμμα φύλαξης” με τυπικά όρια και περιορισμούς».

Οι Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ καλούν το αρμόδιο Υπουργείο να απαντήσει στα παρακάτω κρίσιμα ερωτήματα:

Πώς προτίθεστε να εξασφαλίσετε ότι δεν θα αναστέλλονται τμήματα Ολοήμερων Σχολείων σε περιοχές με μικρό αριθμό μαθητών, ιδιαίτερα στην περιφέρεια και την ύπαιθρο, όπως στο Νομό Λασιθίου;

Σκοπεύετε να επανεξετάσετε τους όρους εγγραφής (πλήθος δικαιολογητικών, βεβαιώσεις εργασίας, κάρτες ανεργίας), που δημιουργούν εμπόδια και αποκλείουν οικογένειες, ειδικά αγροτικές και αυτοαπασχολούμενες;

Τι μέτρα προτίθεστε να λάβετε ώστε το Ολοήμερο να αποτελέσει ουσιαστικό εργαλείο ενίσχυσης της εκπαιδευτικής διαδικασίας, με σταθερή παιδαγωγική συνέχεια και υπεύθυνο φορέα λειτουργίας;

Υπάρχει πρόθεση για ενίσχυση της Πρωινής Ζώνης ώστε να καλύπτει πραγματικά τις ανάγκες των εργαζόμενων οικογενειών;

Σε ποιες ενέργειες θα προβεί το Υπουργείο για να ενισχύσει τη λειτουργία ολοήμερων δομών εκπαίδευσης και δημιουργικής απασχόλησης για παιδιά με αναπηρία, διασφαλίζοντας τη συνέχιση λειτουργίας τους ακόμη και σε περιοχές με μικρό αριθμό μαθητών και παρέχοντας σταθερή υποστήριξη σε οικογένειες που έχουν αυξημένες φροντίδες και ανάγκες;