Κάλεσμα συμμετοχής στην αυριανή απεργία από τον Πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου Λασιθίου

Στην πρωινή εκπομπή του Ηχώ 99,8 «Καλημέρα Λασίθι» μίλησε ο Πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Λασιθίου, κ. Μανώλης Πεπόνης, αναλύοντας το περιεχόμενο του νέου εργασιακού νομοσχεδίου και καλώντας τους εργαζόμενους σε μαζική συμμετοχή στις κινητοποιήσεις της Τετάρτης 1ης Οκτωβρίου, στις 10:30 το πρωί, στις κεντρικές πλατείες των τριών πόλεων του Λασιθίου (Ιεράπετρα, Άγιος Νικόλαος και Σητεία).

«Πίσω από ωραίους τίτλους κρύβονται ανατροπές»

Ο κ. Πεπόνης τόνισε ότι το νομοσχέδιο, το οποίο τιτλοφορείται «για την προστασία των εργαζομένων», ουσιαστικά οδηγεί σε εργασιακή απορρύθμιση. «Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια βλέπουμε ότι πίσω από φαινομενικά θετικά ονόματα νομοθετημάτων κρύβονται χτυπήματα στα δικαιώματα», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Σύμφωνα με τον ίδιο, η θέσπιση δυνατότητας 13ωρης εργασίας παραβιάζει όχι μόνο το ελληνικό εργατικό δίκαιο, αλλά και το Σύνταγμα, καθώς και τις διεθνείς πρακτικές:

«Το οκτάωρο είναι το φυσιολογικό, το ανθρώπινο. Αν φτάνουμε στο σημείο να δουλεύει κανείς 13 ώρες για να επιβιώσει, μιλάμε για συνθήκες που οδηγούν τον εργαζόμενο σε εξόντωση».

«Η Ελλάδα πρώτη σε ώρες εργασίας, τελευταία σε ποιότητα ζωής»

Ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου αναφέρθηκε σε στοιχεία της Eurostat, σύμφωνα με τα οποία η Ελλάδα βρίσκεται στην πρώτη θέση στην Ευρώπη ως προς τον αριθμό ωρών εργασίας, αλλά ταυτόχρονα στην τελευταία θέση σε αγοραστική δύναμη, περίθαλψη, παιδεία και ποιότητα ζωής.

«Εργαζόμαστε περισσότερο από κάθε άλλον στην Ευρώπη και ζούμε χειρότερα. Αυτό από μόνο του λέει τα πάντα», σημείωσε.

Η εκ περιτροπής εργασία και οι «fast track» απολύσεις

Ο κ. Πεπόνης εξέφρασε έντονη ανησυχία για την τροποποίηση του θεσμού της εκ περιτροπής εργασίας, υπογραμμίζοντας ότι χάνει το αρχικό της νόημα και καταλήγει να επιβαρύνει τον εργαζόμενο. Παράλληλα, στάθηκε στις νέες fast track διαδικασίες απολύσεων μέσω ψηφιακών εργαλείων:

«Παλιά έπρεπε να υπάρχει σοβαρός λόγος για να απολυθεί κάποιος. Σήμερα, όλα γίνονται με ένα κλικ. Η ηλεκτρονική διακυβέρνηση προχωρά, αλλά ο άνθρωπος μένει απ’ έξω».

«Οι οικογένειες διαλύονται – ο εργαζόμενος γίνεται μηχάνημα»

Με έμφαση ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου μίλησε για την καθημερινότητα των οικογενειών:

«Όταν εργάζονται και οι δύο γονείς 10 και 12 ώρες για να τα βγάλουν πέρα, δεν υπάρχει οικογενειακή ζωή. Ο εργαζόμενος καταντά μηχάνημα που δουλεύει μόνο για να ζει, χωρίς δικαίωμα σε πολιτισμό, ξεκούραση, διακοπές ή ακόμη και στο να σκεφτεί και να αντιδράσει».

Ακρίβεια και πολυεθνικές

Εξίσου αιχμηρός ήταν για το ζήτημα της ακρίβειας, σημειώνοντας ότι «οι πολυεθνικές αυξάνουν συνεχώς τα κέρδη τους, ενώ οι πολίτες βλέπουν τους μισθούς τους να εξανεμίζονται σε ρεύμα, καύσιμα και σούπερ μάρκετ». Ενδεικτικά, ανέφερε το παράδειγμα νέων καθηγητών που, ενώ μόλις διορίζονται, αναγκάζονται να κάνουν δεύτερη δουλειά για να πληρώσουν το ενοίκιο.

Η σημασία της απεργίας

Ο κ. Πεπόνης ξεκαθάρισε ότι, παρά τις προσπάθειες απαξίωσης, η απεργία παραμένει βασικό εργαλείο αντίδρασης:

«Η απεργία δεν πρέπει να σταματήσει να υπάρχει. Είναι το όπλο μας. Το είδαμε στα Τέμπη, όταν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι κατέβηκαν στον δρόμο. Τότε φάνηκε η δύναμη της κοινωνίας».

Ωστόσο, επισήμανε την ανάγκη ενότητας, καθώς πολλές φορές οι κλάδοι δρουν απομονωμένα, με αποτέλεσμα να τίθενται κοινωνικές ομάδες απέναντι.

«Ευρωπαϊκές πρακτικές» και επιχειρησιακές συμβάσεις

Σχολιάζοντας τις αναφορές της κυβέρνησης σε «βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές», ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου ήταν κατηγορηματικός:

«Στην Ευρώπη, το 80% των εργαζομένων καλύπτεται από συλλογικές συμβάσεις. Στην Ελλάδα, αντιθέτως, προωθούνται επιχειρησιακές συμβάσεις, πολλές φορές από σωματεία ελεγχόμενα από τους εργοδότες. Οι περισσότερες δεν προβλέπουν καμία μισθολογική αύξηση».

Κάλεσμα στην κοινωνία

Κλείνοντας, ο κ. Πεπόνης απηύθυνε κάλεσμα όχι μόνο στους εργαζόμενους αλλά και σε όλη την κοινωνία:

«Τα αιτήματα της απεργίας δεν αφορούν μόνο μισθούς και ωράρια. Αφορούν την ακρίβεια, την υγεία, την παιδεία, την ποιότητα ζωής. Όταν καταρρέει η δημόσια υγεία ή η εκπαίδευση, το πληρώνουμε όλοι. Για αυτό, την 1η Οκτωβρίου πρέπει να βρεθούμε όλοι μαζί στον δρόμο».