Όχι στη μετατροπή του νοσοκομείου μας σε Κέντρο Υγείας ή ακόμη χειρότερα σε γηροκομείο.
Την τελευταία δεκαετία έχουν γίνει πολλές παρεμβάσεις από τους εκάστοτε κυβερνώντες και τους μετακλητούς εντολοδόχους τους να υποβαθμίσουν την λειτουργία του Νοσοκομείου μας που προκάλεσαν πολλές φορές ξεσηκωμό της κοινωνίας και των φορέων της πόλης δημιουργώντας μια ασπίδα προστασίας ,αλλά η διοίκηση ουδέποτε άλλαξε την αρχική της άποψη που ήταν και παραμένει η μετατροπή του νοσοκομείου μας σε Κέντρο Υγείας ή ακόμη χειρότερα σε γηροκομείο.
Το βασικό τους επιχείρημα είναι το κόστος λειτουργίας λένε δηλαδή ότι τα έξοδα των νοσοκομείου ανα κάτοικο είναι μεγάλο και πρέπει να περιοριστεί με τον εύκολο τρόπο της μείωσης προσωπικού λές και δεν υπάρχει άλλος τρόπος να εξοικονομηθούν οι αναγκαίοι πόροι που απαιτούνται για την εύρυθμη λειτουργία των Νοσοκομείων του Νομού μας και χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους καμμία άλλη παράμετρο όπως:
• Τις περιοχές που εξυπηρετεί το νοσοκομείο μας .
• Τους μη καταγεγραμμένους αλλοδαπούς που ζουν στην πόλη μας.
• Το χείριστο οδικό δίκτυο που συνδέει τις πόλεις του Νομού μας το οποίο παραμένει σε άθλια κατάσταση παρά τις μικρές παρεμβάσεις που έχουν γίνει εδώ και 35 χρόνια.
• Το κόστος αποκατάστασης της υγείας που πολλές φορές έχει άμεση σχέση με την έγκαιρη αντιμετώπιση ενός ατυχήματος.
• Την απώλεια μιας ανθρώπινης ζωής
Το τελευταίο διάστημα άρχισαν πάλι οργανωμένες προσπάθειες να αποδυναμώσουν την λειτουργία του Νοσοκομείου μας με αποκορύφωμα την κάλυψη εφημεριών του Νοσοκομείου Αγίου Νικολάου από τους αναισθησιολόγους που, είναι η κερκόπορτα για να την άλωση του νοσοκομείου μας χωρίς να το πάρομε χαμπάρι.
Αλήθεια υπάρχει κανείς που να πιστεύει ότι μπορεί να λειτουργήσει κανένα τμήμα του Νοσοκομείου χωρίς αναισθησιολόγο ;
Το νοσοκομείο μας έχει την τύχη να το στελεχώνουν τρείς αναισθησιολόγοι υψηλότατου επιπέδου οι οποίοι τιμούν τον όρκο τους με το παραπάνω .
Γνώριζαμε από παλιά την μια κυρία από τις δύο (ήταν συμμαθητές τα παιδιά μας) και μουχε κάνει εντύπωση η ευγένεια της και το χαμόγελο της, η συμπεριφορά της και τώρα με το ατύχημα του γιου μου η συνεχής υποστήριξη μας , γνώρισαμε την άλλη κυρία την πιο δύσκολη ώρα της ζωής μας το πρωινό της 21 ης Ιουλίου με το ατύχημα του γιου μας, η στήριξη της σε μας σπουδαία το χαμόγελο της βάλσαμο ,η υποστήριξη της μεταφοράς του και η ενημέρωση των γιατρών του Βενιζελείου καθοριστική για την γρήγορη αποκατάσταση της υγείας του και σύμφωνα με τις διαβεβαιώσεις εμπειρότατων ιατρών του Βενιζελείου η δουλειά που είχε γίνει στην Ιεράπετρα σπουδαία .
Δεν μπορεί να κατανοήσει κανείς την απόφαση της διοίκησης να κλείσει ουσιαστικά το Νοσοκομείο μας για να καλύψει εφημερίες στο γειτονικό Νοσοκομείο μετακινώντας τους αναισθησιολόγους της Ιεράπετρας και μάλιστα καλοκαιρινούς μήνες όταν η πόλη μας και τα χωριά μας είναι γεμάτα συντοπίτες μας, ο τουρισμός στο ζενίθ, τα ατυχήματα σε έξαρση, και τα κρούσματα του COVID -19 να αυξάνονται συνεχώς.
Οι γείτονες μας Αγιονικολιώτες δεν πρέπει να χαίρονται γιαυτές τις εξελίξεις γιατί σύντομα θάρθει και η σειρά τους ,στα Νοσοκομεία του Ηρακλείου η έλλειψη προσωπικού είναι εμφανής και η απόσταση μεταξύ τους μικρή.
Ανεξάρτητα από τις ενέργειες που γίνονται πρέπει είμαστε σε εγρήγορση και να αντιδράσομε και πάλι δυναμικά και θεσμικά με μπροστάρη τον Δήμαρχο , τον Μητροπολίτη μας, τους τέως Δημάρχους και όλους τους φορείς της πόλης γιατί μόνο έτσι θα εξασφαλιστεί η λειτουργία του Νοσοκομείου μας.
Με εκτίμηση
Πανακομιχελάκης Γιώργος
