Η Ιεράπετρα σε οριακό σημείο: Ανάγκη για πραγματικό σχέδιο, ενίσχυση του Λιμενικού και στήριξη του Δήμου απέναντι στις αυξανόμενες ροές
Η Βουλευτής Λασιθίου του ΠΑΣΟΚ, Κατερίνα Σπυριδάκη, ανοίγει έναν κύκλο κοινοβουλευτικών παρεμβάσεων για το ζήτημα της διαχείρισης των μεταναστευτικών ροών στον Νότο της Κρήτης, με την Ιεράπετρα, μια περιοχή που έχει φτάσει πλέον στα όριά της. Η δημόσια συζήτηση που διαμορφώνεται τις τελευταίες ημέρες, με αφορμή τις δηλώσεις του Υπουργού Μετανάστευσης και Ασύλου κ. Θάνου Πλεύρη, επιβάλλει να τεθούν στο επίκεντρο όχι οι γενικές διαβεβαιώσεις περί «αποκλιμάκωσης», αλλά η πραγματικότητα που ζουν οι κάτοικοι, οι τοπικές αρχές, οι διασωθέντες και το ανθρώπινο δυναμικό του Λιμενικού και του Δήμου Ιεράπετρας.
Ο κ. Πλεύρης παρουσιάζει την εικόνα μιας χώρας που έχει μειώσει, όπως υποστηρίζει, κατά 45%–50% τις παράνομες θαλάσσιες αφίξεις σε σχέση με το 2024. Αναφέρεται σε «μετρήσιμα αποτελέσματα», στην «καλή συνεργασία με την Τουρκία», στη «βελτιωμένη διπλωματία για τη Λιβύη», καθώς και στην τρίμηνη αναστολή ασύλου για όσους εισέρχονται από τον λιβυκό διάδρομο. Παρουσιάζει μια Ελλάδα που «έχει σχέδιο», που «αντέδρασε άμεσα», που με τη βοήθεια των Ευρωπαίων «σταθεροποίησε τις ροές» και που πλέον δρομολογεί μέχρι και return hubs στην Αφρική για την επιτάχυνση των επιστροφών. Την ίδια ώρα, δηλώνει ότι η κυβέρνηση προχωρά στην απλοποίηση των διαδικασιών νόμιμης μετανάστευσης, στην ενίσχυση της ψηφιακής λειτουργίας και σε νέες «έξυπνες θεωρήσεις» για εξειδικευμένο προσωπικό. Όλα αυτά συνθέτουν ένα αφήγημα ασφάλειας, ελέγχου, οργάνωσης και μειωμένης πίεσης.
Όμως, η Ιεράπετρα έχει να δηλώσει κάτι άλλο: ότι η πραγματικότητα δεν επιβεβαιώνει το αφήγημα. Γιατί την ίδια στιγμή που ο Υπουργός μιλά για «αποκλιμάκωση», η Ιεράπετρα, στο νοτιότερο άκρο της Ευρώπης, καταγράφει συνεχείς και συχνά πολλαπλές μέσα στην ίδια εβδομάδα αποβιβάσεις ανθρώπων που διασώζονται από τη θάλασσα. Τα περιστατικά είναι δεκάδες μόλις μέσα σε τέσσερις μήνες. Μόνο από τις 26 Ιουλίου έως τις 19 Νοεμβρίου έφτασαν στα παράλια της Ιεράπετρας πάνω από 440 άνθρωποι, σύμφωνα με τα καταγεγραμμένα στοιχεία της Επίκαιρης Ερώτησης της Βουλευτή Λασιθίου. Μέσα σε λίγους μόλις μήνες, η Ιεράπετρα έχει μετατραπεί σε σημείο συνεχών αποβιβάσεων: ομάδες ανδρών, γυναίκες – ακόμη και έγκυες –, μικρά παιδιά, άνθρωποι εξαντλημένοι που φτάνουν από τον λιβυκό διάδρομο σχεδόν κάθε εβδομάδα. Περιστατικά που εκτυλίσσονται διαρκώς: από νεαρούς Σουδανούς που βγήκαν στην ακτή την ώρα στρατιωτικής άσκησης, μέχρι τις τελευταίες δύο επιχειρήσεις μέσα σε 48 ώρες, όπου εντοπίστηκαν 94 άτομα δυτικά της Χρυσής και άλλοι 70 νότια της Ιεράπετρας. Η πίεση δεν είναι θεωρητική· είναι καθημερινή και ασφυκτική.
Η εικόνα στην πόλη δεν παραπέμπει σε «μείωση αφίξεων», ούτε σε «ελεγχόμενη κατάσταση». Παραπέμπει σε μοναχική διαχείριση μιας κρίσης, χωρίς μόνιμη κρατική υποστήριξη, χωρίς σχέδιο με αυτοσχέδιους χώρους φιλοξενίας σε παλιά σχολεία και αποθήκες, με υπεράνθρωπη προσπάθεια των δημοτικών υπηρεσιών, των εθελοντών και του Νοσοκομείου της πόλης. Ο Δήμος Ιεράπετρας έχει ήδη δαπανήσει πάνω από 30.000 ευρώ σε τρεις μήνες από ιδίους πόρους μόνο για σίτιση, καθαριότητα, απολυμάνσεις, μεταφορές και ιματισμό.
Την ίδια στιγμή, το Λιμεναρχείο Ιεράπετρας δουλεύει στα όρια. Με προσωπικό αποδεκατισμένο, χωρίς τα απαραίτητα μέσα και με ένα πλωτό ασθενοφόρο να χρησιμοποιείται ως επιχειρησιακό εργαλείο ανάγκης, η περιοχή καλείται να διαχειριστεί μια πραγματικότητα δυσανάλογη με τις δυνάμεις της. Αυτό δεν είναι σχέδιο ούτε αποκλιμάκωση· είναι η εγκατάλειψη μιας ολόκληρης πόλης που σηκώνει μόνη της βάρος που ανήκει στο κράτος.
Γι’ αυτό η Βουλευτής Λασιθίου κατέθεσε Επίκαιρη Ερώτηση προς τον Υπουργό Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, κ. Βασίλη Κικίλια, ζητώντας απαντήσεις σε δύο κρίσιμα, θεμελιώδη ερωτήματα:
πρώτον, αν το Υπουργείο προτίθεται να προχωρήσει άμεσα στην κάλυψη των οργανικών κενών με μόνιμες τοποθετήσεις και όχι με προσωρινές μετακινήσεις, ώστε το Λιμεναρχείο να μπορεί να ανταποκριθεί στον τεράστιο φόρτο των συνεχών διασώσεων·
και δεύτερον, αν υπάρχει συνολικό επιχειρησιακό σχέδιο για τον Νότο της Κρήτης – τον νοτιότερο θαλάσσιο διάδρομο της Ευρώπης – όπου οι ροές αυξάνονται, αλλά το κράτος εμφανίζεται χωρίς σχέδιο και χωρίς επαρκή παρουσία των υπηρεσιών του.
Η κα Σπυριδάκη με την εν λόγω Επίκαιρη Ερώτηση ανοίγει έναν κύκλο κοινοβουλευτικών παρεμβάσεων που θα συνεχιστεί το επόμενο διάστημα. Μετά τη στελέχωση του Λιμενικού, επόμενο βήμα είναι η συστηματική διεκδίκηση πόρων για τη στήριξη του Δήμου Ιεράπετρας, που επί μήνες σηκώνει μόνος του το οικονομικό βάρος της φιλοξενίας. Η Ιεράπετρα δεν ζητά προνομιακή μεταχείριση. Ζητά το αυτονόητο: σχέδιο, οργάνωση, ανθρώπινες συνθήκες, παρουσία του κράτους. Ζητά να μην αντιμετωπίζεται ως «σημείο διέλευσης» ούτε ως ένας σταθμός «ανθρώπινων ψυχών», αλλά ως μία κοινωνία που αξίζει σεβασμό και υποστήριξη. Και αυτόν τον σεβασμό η Πολιτεία οφείλει να τον δείξει – με πράξεις, όχι με αριθμούς που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
