Μαμά, έχεις γράμμα....

Ο ΕΡΧΟΜΟΣ

Αγαπημένη μου μαμά,

χαίρομαι πολύ που επιτέλους σε γνωρίζω από κοντά. Σήμερα με έφερες στον κόσμο, δύσκολα πολύ, μα τα ξέχασες όλα σαν με κοίταξες για πρώτη φορά. Μέσα στα μάτια σου είδα την αληθινή, ανιδιοτελή, άνευ όρων και ορίων αγάπη. Είδα όμως και φόβο. Μη φοβάσαι μαμά. Θα τα καταφέρεις,θα δεις. Μαζί θα τον βρούμε τον δρόμο. Εσύ όλα τα μπορείς. Είσαι δυνατή. Και θα είσαι πάντα, για να προστατεύεις εμένα, το παιδί σου. Μαμά, μάθε μου πώς να ζω...

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΒΗΜΑΤΑ

Καλή μου μανούλα,

σήμερα με χειροκροτούσες τόσο ευτυχισμένη! Περπατώντας προς το μέρος σου για πρώτη φορά, χωρίς να με στηρίζεις, είδα πάλι τα μάτια σου να γελούν και να κλαίνε μαζί. Με αυτά τα βήματα, τα αβέβαια, τα ακανόνιστα και ασταθή, θα έρχομαι πάντοτε κοντά σου, ό,τι κι αν συμβαίνει, για να τα κάνεις σταθερά και σίγουρα. Γιατί μόνον εσύ μπορείς και ξέρεις τον τρόπο. Οι βάσεις που μου δίνεις χτίζουν τη ζωή μου τόσο γερά, που δεν υπάρχει φόβος ή κίνδυνος. Έχω εσένα. Μαμά, μάθε μου πώς να βαδίζω με αυτοπεποίθηση...

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΘΡΑΝΙΟ

Μανούλα μου,

τι χαρά σήμερα που πήγα στο σχολείο! Δεν σου κρύβω πως βλέποντάς σε να φεύγεις, έκλαψα λίγο. Ήθελα κι εγώ να έρθω στο σπίτι μαζί σου. Όλοι εδώ είναι τόσο άγνωστοι για εμένα. Μήπως έκλαψες λιγάκι κι εσύ; Μη στεναχωριέσαι μανούλα μου, θα είμαι το καλύτερο παιδί, όπως μου έμαθες εσύ. Μα όλα μου φαίνονται δύσκολα εδώ, ακαταλαβίστικα και ξένα. Λες πως πρέπει να έχω όρεξη και αγάπη για ό,τι κάνω. Προσπαθώ πολύ, αλήθεια. Άλλοτε τα πάω καλά κι άλλοτε όχι. Μαμά, μάθε μου πώς να τα καταφέρνω...

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Λοιπόν μαμά,

πρέπει να καταλάβεις πως τώρα που είμαι στην εφηβεία, δεν μπορώ να ακούω αυτά που μου λες! Είναι ξεπερασμένα! Θέλω να ζήσω τη ζωή μου, να βγω και να διασκεδάσω. Μην μου λες τι να κάνω, έχω την παρέα μου, εκείνη ξέρει καλύτερα από εσένα. Τα πράγματα που μου λες εσύ είναι ξεπερασμένα, θα γίνω ρεζίλι αν σε ακούσω. Άσε με, σου λέω! Μαμά, έλα να σου μάθω όλα τα μοντέρνα που συμβαίνουν εκεί έξω...

Η ΕΝΗΛΙΚΙΩΣΗ

Αχ μαμά,

τρέμω από φόβο. Φεύγω για σπουδές. Τόσο μακριά από το σπίτι μας, χωρίς εσάς,χωρίς εσένα, πώς θα τα καταφέρω; Εσύ λες τα φοιτητικά χρόνια θα μου μείνουν αξέχαστα, αλλά να, σε βλέπω, είσαι δακρυσμένη. Θα μου λείπεις μαμά, θα πεινάω, θα είμαι σε ένα ξένο μέρος. Δεν ξέρω τίποτα και κανέναν εδώ, πώς θα τα βγάλω πέρα; Τώρα κλαίμε μαζί. Μαμά, μάθε μου πώς να επιβιώνω χωρίς εσένα...

Η ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ

Μητερούλα μου,

ό,τι κι αν πεις έχεις δίκιο, αλλά έχω πολλές υποχρεώσεις με τη δουλειά. Σου υπόσχομαι όμως πως μόλις βρω λίγο χρόνο, θα έρθω να σε δω, να πιούμε καφέ και να τα πούμε όλα, όπως παλιά! Ααα μαμά, ξέχασα να σου πω το σημαντικότερο! Έχω μια νέα σχέση και πρόκειται να συγκατοικήσουμε. Οπότε καταλαβαίνεις, θα χρειαστώ κάμποσα πράγματα. Ούτε ξέρω από που να αρχίσω! Νομίζω πως πρέπει να φτιάξω δικό μου σπίτι και δεν ξέρω καν τι χρειάζομαι. Μαμά, βοήθησε με, σε παρακαλώ...

Η ΧΑΡΑ

Μανούλα μου, μανούλα μου,

κάτσε πρώτα και μετά διάβασε αυτό που θα σου πω. Παντρεύομαι!! Ναι, ναι, το πήρα απόφαση! Έλα μην κλαις, μην κλαις σου λέω! Έχω απέραντη ευτυχία! Τόσα χρόνια αυτό δεν έλεγες; Ορίστε, ήρθε η ώρα!! Σε χρειάζομαι για όλες τις προετοιμασίες και τα ψώνια. Μόνο που τα σκέφτομαι, αγχώνομαι. Γι' αυτό, άφησέ τα όλα και έλα γρήγορα! Αχ μαμά, μάθε μου πώς να το κάνω σωστά όλο αυτό το εγχείρημα...

Η ΕΞΕΛΙΞΗ

Μαμά ή μάλλον...γιαγιά,

ναι, ναι καλά το κατάλαβες, θα γίνεις γιαγιά!! Φοβάμαι μάνα.. Χαίρομαι και φοβάμαι ταυτόχρονα. Σε χρειάζομαι όσο ποτέ άλλοτε. Είναι τόση η ευτυχία, μα και ο φόβος για τις ευθύνες. Θα είναι γερό; Θα τα βγάλουμε πέρα με τις δουλειές μας; Συμβουλέψέ με σε όλα, δεν ξέρω καν τι τρώνε τα μωρά, τι χρειάζονται για το δωμάτιό τους. Μάθε μου, μαμά, πώς να είμαι σωστός γονιός...

Ο ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΣ

Μανούλα μου καλή,

γιατί μάς το έκανες αυτό; Μας λείπεις ήδη πολύ. Ξέρεις πόσα πολλά είχα ακόμα να σου πω και νόμιζα πως προλάβαινα; Ξέρεις πόσες αγκαλιές σου χρειαζόμουν ακόμα; Δεν μου έφτασε ο χρόνος. Όχι, βρε μαμά, ψέμα είναι, δεν είναι; Πώς θα ζήσω εγώ τώρα χωρίς εσένα, σε ποιον θα λέω καθετί που μου συμβαίνει; Ποιος θα με στηρίζει σε όλα, ποιος θα με περιμένει πάντα με το ίδιο χαμόγελο και την ίδια ζεστασιά; Ήσουν ο δρόμος που έδειχνε πάντα η πυξίδα μου. Ήσουν ο άξονας του κόσμου μου. Ήσουν το άπειρο για εμένα. Το ανεξάντλητο. Τώρα σε κοιτώ εγώ, μαμά. Και κλαίω. Και φοβάμαι. Και δεν μπορώ να πάψω να τη λέω αυτή τη λέξη. ΜΑΜΑ.

Μαμά, όπου κι αν είσαι, μάθε μου πώς να ζω χωρίς εσένα.

Κι εγώ θα σ'αγαπώ για πάντα.

Με αγάπη,

το παιδί σου.

Υ. Γ. Μαμά, συγνώμη για όλες τις φορές που σε πίκρανα ή σε απογοήτευσα. Ήμουν η προτεραιότητά σου και ήσουν το λιμάνι μου. Εσύ μαμά, ένας επίγειος Θεός.