Άρθρο της Ιωάννας Χρυσουλάκη, Δασκάλα στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Σητείας , μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Εκπ/κών ΠΕ «Ο ΜΥΣΩΝ» εκλεγμένη με την ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
Αξιοποιώντας την πανδημία κι ενώ ο λαός βρίσκεται σε καραντίνα, η κυβέρνηση προσπαθεί να βάλει σε καραντίνα τα δικαιώματα των εργαζομένων . Κυβέρνηση, ΕΕ και ΣΕΒ ράβουν καινούριο κοστούμι για τον λαό για να πληρώσει και αυτήν την κρίση, στο όνομα της ανάκαμψης των καπιταλιστικών επιχειρηματικών ομίλων.
Με τις έκτακτες αντεργατικές Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου που ψηφίστηκαν εν μέσω της πανδημίας, επιδοτήσεις, δωράκια και φοροαπαλλαγές δίνονται στους μεγαλοεπιχειρηματίες, εφοπλιστές, καναλάρχες και λοιπούς μεγαλοκαρχαρίες, ενώ για τους εργαζόμενους του μόχθου ένα επίδομα των 800 ευρώ κι αν το πάρουν κι αυτό, απολύσεις, φτώχεια, ανεργία, εντατικοποίηση εργασίας, απλήρωτες υπερωρίες, ωράρια λάστιχο, εκμετάλλευση από την εργοδοσία. Όλα επιτρεπτά και με τη βούλα της κυβέρνησης.
Όσον αφορά τις λαϊκές ανάγκες για ενίσχυση του Δημόσιου Συστήματος Υγείας ούτε λόγος. Αποδείχθηκαν μέσα σ` αυτήν την κρίση οι τεράστιες ελλείψεις σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό σε υλικό και παροχές, που δημιούργησαν τα προηγούμενα χρόνια όλες οι κυβερνήσεις με το ξήλωμά των δημόσιων νοσοκομείων. Γι` αυτό άλλωστε, για να κρύψουν τις ελλείψεις αυτές, αποθεώνουν την ατομική ευθύνη.
Μέσα σ` αυτήν την κρίση φάνηκαν και οι ελλείψεις της Δημόσιας Δωρεάν Εκπαίδευσης, η αδυναμία του κράτους να καλύψει την ισότιμη πρόσβαση όλων ανεξαιρέτως των παιδιών στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Καμία κρατική ευθύνη και βούληση για να στηριχτούν οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές σε τεχνολογικό εξοπλισμό .και γνώσεις.
Κι ενώ τα σχολεία είναι κλειστά, χωρίς να μπορούν να γίνουν συλλογικές διαδικασίες, με τους εκπαιδευτικούς να προσπαθούν να στηρίξουν τους μαθητές τους με όποιο μέσο, αβοήθητοι στην ουσία από το υπουργείο, δόθηκε σε διαβούλευση το αντιεκπαιδευτικό, αντιλαϊκό πολυνομοσχέδιο για την παιδεία . Δεν είναι η πρώτη φορά άλλωστε που οι αστικές κυβερνήσεις ψηφίζουν νομοσχέδια μέσα σε τέτοιες περιόδους για να μην έρθουν αντιμέτωποι με το εκπαιδευτικό, μαθητικό. φοιτητικό και γονεϊκό κίνημα. Η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, Πρωτοχρονιά ψήφισε τον νόμο για τους αναπληρωτές και Πάσχα τον νόμο για το Λύκειο. Η κυβέρνηση της Ν.Δ. κατακαλόκαιρο κατάργησε το Πανεπιστημιακό άσυλο. Αυτή τη φορά όμως «σπάει το κοντέρ» της πολιτικής αθλιότητας.
Το νομοσχέδιο είναι το πιο αντιλαϊκό δημιούργημα στον χώρο της εκπαίδευσης που προσπαθεί να επιταχύνει τις αλλαγές και τις αναδιαρθρώσεις της προσαρμογής του σχολείου στους νόμους της αγοράς και της καπιταλιστικής οικονομίας.
Από το Νηπιαγωγείο και το Δημοτικό μέχρι το Γυμνάσιο και το Λύκειο, φραγμοί παντού, κόφτες δικαιωμάτων, μέτρα αποκλεισμού μαζί με δημιουργία κλίματος αποθάρρυνσης για την πλειοψηφία των παιδιών του λαού. Πειθάρχηση, χειραγώγηση, κατηγοριοποίηση εκπαιδευτικών και σχολείων μέσω αξιολόγησης.
Υψώνει ταξικούς φραγμούς στη μόρφωση των παιδιών και την πρόσβασή τους στο πανεπιστήμιο, μετατρέποντας το Λύκειο σε εξεταστική αρρένα , με την εισαγωγή της τράπεζας θεμάτων από την Α΄ Λυκείου με πανελλαδικού τύπου εξετάσεις. Αυτό σημαίνει ότι οι καθηγητές θα τρέχουν να προλάβουν την ύλη, αναγκαζόμενοι να βάζουν στην άκρη τις ανάγκες της πλειοψηφίας των μαθητών της τάξης τους, όποιος μπορέσει να ακολουθήσει αυτόν τον μαραθώνιο . Αυτό σημαίνει ελαχιστοποίηση του ελεύθερου χρόνου των μαθητών, άγχος, παραίτηση, μεγαλύτερος ανταγωνισμός, αύξηση της αναγκαιότητας των φροντιστηρίων πράγμα το οποίο συνεπάγεται ότι οι λαϊκές οικογένειες θα πρέπει να ματώσουν για να έχουν τύχη τα παιδιά τους, αν τύχει.
Προωθείται το Πανεπιστήμιο Α.Ε. Ανοίγει ο δρόμος για να μπουν και να γενικευτούν τα δίδακτρα στα προπτυχιακά, με το πρόσχημα των ξενόγλωσσων φοιτητών, που αποτελεί συνέχεια αντίστοιχων ρυθμίσεων του ΣΥΡΙΖΑ. Ως «κόφτης» για τα παιδιά της λαϊκής οικογένειας θα λειτουργήσουν και οι ρυθμίσεις για τις μετεγγραφές.
Επιπλέον με τη ρύθμιση για ανώτερο ηλικιακό όριο εγγραφής στα ΕΠΑΛ τα 17 έτη, κλείνει ο δρόμος για χιλιάδες μαθητές να συνεχίσουν τη φοίτησή τους στην ειδικότητα της επιλογής τους. Έτσι σπρώχνονται όλοι αυτοί οι μαθητές στις διάφορες μορφές κατάρτισης.
Κανένας παιδαγωγικός στόχος ούτε αναβάθμιση της ποιότητας σπουδών επιτυγχάνεται με την αύξηση του αριθμού των μαθητών σε 26 ανά τάξη σε Δημοτικό και Νηπιαγωγείο ή την καθιέρωση του ελάχιστου αριθμού σε 20 για τα 7/θέσια και πάνω Δημοτικά και των 16 στα διθέσια και πάνω Νηπιαγωγεία. Αυτό θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια σε συγχωνεύσεις και καταργήσεις τάξεων, σε υποχρεωτικές μετακινήσεις μαθητών και εκπαιδευτικών, σε απολύσεις αναπληρωτών και φυσικά θα χειροτερεύσει την εκπαιδευτική διαδικασία, με παιδιά στοιβαγμένα σε αίθουσες κλουβιά και κοντέινερς,.
Με την εισαγωγή των νέων θεματικών «εργαστηρίων δεξιοτήτων» που δεν εντάσσονται στα γνωστικά αντικείμενα του σχολείου , η γνώση γίνεται αποσπασματική και εδώ μπαίνουν τα εξής ερωτήματα: Θα πάρει μέτρα η κυβέρνηση για την ενίσχυση των σχολικών υποδομών σε εργαστήρια, τεχνολογικά μέσα, εποπτικό υλικό, ώστε να μπορεί ο εκπαιδευτικός της τάξης να δουλέψει πιο δημιουργικά με τους μαθητές; Ή μήπως τελικά το Υπουργείο Παιδείας σκοπεύει να ανοίξει τις πύλες στους κάθε λογής ιδιώτες, σε φορείς άσχετους με την εκπαιδευτική κοινότητα για να «διδάσκουν» στους μαθητές;
Κινδυνεύει η αλλοίωση του χαρακτήρα της Προσχολικής Αγωγής.. Πόσο αναγκαίο είναι για τα παιδιά του νηπιαγωγείου να διδαχθούν αγγλικά , ενώ δεν έχουν ακόμη κατακτήσει τη χρήση της μητρικής τους γλώσσα; Αυτό που είναι αναγκαίο είναι να καθιερωθεί η Δίχρονη προσχολική Αγωγή με κρατική ευθύνη, να μειωθεί ο αριθμός των νηπίων ανά τμήμα, να στεγάζονται σε ασφαλείς, άνετες αίθουσες, να ενισχύσουν τα Νηπιαγωγεία με όλο το απαραίτητο βοηθητικό (π.χ. τραπεζοκόμους) και επιστημονικό προσωπικό (π.χ. ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς), με τμήματα ένταξης.
Επανέρχεται η αναγραφή της «διαγωγής» στα απολυτήρια του Γυμνασίου και του Λυκείου και οι λεγόμενες πολυήμερες αποβολές στο όνομα της πειθαρχίας των μαθητών! Όμως η συνειδητή πειθαρχία, η συμμετοχή στην εκπαιδευτική διαδικασία, η αλληλεγγύη, η αγάπη για τη μάθηση είναι αξίες που καλλιεργούνται μέσα από το ίδιο το περιεχόμενο του σχολείου.
Μέσα από τον νέο εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας του σχολείου με την εμπλοκή του Συλλόγου Γονέων και της Τοπικής Διοίκησης , με την εξωτερική και εσωτερική αξιολόγηση προωθείται η αυτονομία της σχολικής μονάδας οικονομικά, διοικητικά ακόμα και με διαφοροποίηση των προγραμμάτων σπουδών, που οδηγεί στην κατηγοριοποίηση σχολείων και εκπαιδευτικών. Έτσι το ήδη υποχρηματοδοτούμενο σχολείο θα πρέπει να βρίσκει τρόπους χρηματοδότησης από χορηγούς , ακόμα και έσοδα με δίδακτρα. Οι γονείς θα βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για τη μόρφωση των παιδιών τους.
Αυτό το νομοσχέδιο δεν πρέπει να κατατεθεί στη Βουλή!
Κανένα ουσιαστικό ζήτημα δε λύνει, καμία από τις διεκδικήσεις του μάχιμου εκπαιδευτικού κόσμου δεν υλοποιεί.
Γιατί αυτά που διεκδικούμε είναι ένα σχολείο, που θα δίνει όλη την αναγκαία μόρφωση και τις ικανότητες που απαιτείται να έχουν οι μαθητές σήμερα, με επιστημονικό και παιδαγωγικό τρόπο. Με νέα σύγχρονα κτήρια, υλικοτεχνική υποδομή στήριξης των μαθητών με όλα τα μέσα, με κρατική ευθύνη και δωρεάν. Με επίλυση εδώ και τώρα του προβλήματος των χρόνιων κενών στα σχολεία με την άμεση μονιμοποίηση των χιλιάδων αναπληρωτών όλων των ειδικοτήτων που βρίσκονται στα σχολεία. Με ολόπλευρη στήριξη του εκπαιδευτικού, ώστε να μπορεί να ανταπεξέρχεται ολοκληρωμένα στον παιδαγωγικό του ρόλο!
Όσο και αν στύψουμε το μυαλό μας μελετώντας διατάξεις, άρθρα και παραγράφους τίποτα δεν θα ανακαλύψουμε από τα παραπάνω, γιατί αυτή η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως και οι προηγούμενες, τίποτα δεν μοιράζουν απλόχερα προς όφελος του δημόσιου σχολείου και των μαθητών που φοιτούν σε αυτό.
Οι εκπαιδευτικοί, μαθητές , φοιτητές και γονείς δυναμώνουμε τον αγώνα για την ικανοποίηση των δίκαιων διεκδικήσεών μας για μόρφωση, δουλειά και ζωή με δικαιώματα!
ΙΩΑΝΝΑ ΧΡΥΣΟΥΛΑΚΗ
Δασκάλα στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Σητείας ,
μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Εκπ/κών ΠΕ «Ο ΜΥΣΩΝ» εκλεγμένη με την ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
