ΠΡΟΣ ΖΩΗ: Συγγνώμη που απλά υπάρχω - Από σήμερα θα ζω

Ερχόμαστε στον κόσμο γυμνοί, αδύναμοι, ανίκανοι να κάνουμε το οτιδήποτε μόνοι μας. Τα δυνατά κλάματά μας είναι το "καλημέρα" μας, σε όσους είναι εκεί γύρω και μας κοιτάζουν ευτυχισμένοι και έντρομοι ταυτόχρονα. Το κλάμα μας αυτό, είναι η πρώτη μας αντίδραση σε ότι τόσο μοναδικά ξεδιπλώνεται μπροστά μας: ένα ταξίδι δύσκολο, απαιτητικό και απρόβλεπτο. Σαν να ξέραμε τι μάς περιμένει. Μέσα στη γύμνια και την ανημποριά του ερχομού μας, όμως, υπάρχει κάτι στα χέρια μας, κάτι αόρατο και ανεκτίμητο. Ένα βιβλίο. Άγραφο ακόμα, βαρύ, με αμέτρητες σελίδες. Στο εξώφυλλό του, με καλλιγραφικα γράμματα, διαβάζουμε τον τίτλο του. ΖΩΗ. Συγγραφέας του; Εσύ.

Όσο μεγαλώνεις, τόσο θα γεμίζεις τις σελίδες του. Θα γράφεις εκεί όλα σου τα όνειρα, τα σχέδια, τις αναποδιές και τις χαρές. Στιγμές ευτυχίας, δυστυχίας, στιγμές που θες να ξεχάσεις και δεν μπορείς, μα και στιγμές που αναπολείς και ασυναίσθητα χαμογελάς. Θα γράψεις και για όλα εκείνα τα πρόσωπα που αγάπησες, γνώρισες, ξέχασες, άφησες, μίσησες. Όλα αυτά για τα οποία έκλαψες, μετάνιωσες, σκέφτηκες, γέλασες, προσπέρασες, αναθεώρησες. Εσύ κρατάς το βιβλίο, εσύ κρατάς και το μολύβι.Αλλά η ζωή σου κινεί το χέρι. Εκείνη γράφει για σένα. Εκείνη ξέρει. Εκείνη ορίζει τους κανόνες. Παρατηρείς, πως όσο μεγαλώνεις, άλλες φορές γράφεις γρήγορα, με ευτυχία και μάτια που λάμπουν κι άλλες φορές κατάκοπος, δυστυχισμένος, κρατώντας το κεφάλι σου και ακούγοντας τα δάκρυα σου να πέφτουν πάνω στις σελίδες και να τις σημαδεύουν για πάντα. Υπάρχουν στιγμές που το βιβλίο της ζωής σου προχωρά με ταχύτατους ρυθμούς και άλλες που νιώθεις ότι ο χρόνος έχει σταματήσει. Μην φοβάσαι τίποτα, μοναχά την αδράνεια.

Η ζωή είναι ένα ταξίδι, που όσα πράγματα κι αν κουβαλάς στην πλάτη και στις αποσκευές σου, πότε δε θα είναι αρκετά για να την αντιμετωπίσεις, για να σταθείς απέναντί της με περισσή δύναμη και να την ελέγξεις, έστω και λίγο να την προβλέψεις. Πάντα, στην επόμενη γωνία, θα σε περιμένει κάτι νέο, κάτι που μπορεί να μην ήθελες ή να απέφευγες. Ποιος σου είπε ότι λαμβάνει υπόψιν της τις επιθυμίες και τις προτιμήσεις σου; Θα ήταν βαρετή, ανιαρή και αναμενόμενη. Σαν μια ταινία που ξέρεις από την αρχή το τέλος της. Σαν ένα μυθιστόρημα που ανατρέχεις γρήγορα γρήγορα τις σελίδες του και πας απευθείας στο τελευταίο του κεφάλαιο. Μεγάλο λάθος και μόνο που το σκέφτηκες.

Άφησέ τη να σε οδηγήσει στα μονοπάτια της, μην ψάχνεις για χάρτες ή πυξίδες. Με αυτά το μόνο που θα καταφέρεις είναι να βρεθείς σε λάθος δρόμο, σε αδιέξοδο. Μπορεί να μην έχεις γόμα να σβήσεις τα κακώς κείμενα, αλλά να είσαι περήφανος και γι' αυτά. Είναι δικά σου. Είναι μια ιστορία γύρω από τον εαυτό σου, γύρω από τις πράξεις και τις ενέργειές σου, όπου άλλοτε το περιεχόμενό της είναι συναρπαστικό, άλλοτε δακρύβρεχτο και άλλοτε προβλέψιμο. Μα περήφανος στέκει εκείνος που την ιστορία του την έγραψε μόνος. Εκείνος που τη χάραξε με γράμματα ανεξίτηλα και την αφήσε παρακαταθήκη σε όποιον θελήσει κάποτε να τη μάθει. Το μυθιστόρημα που λέγεται ζωή, είναι ολόδικό σου, σημάδι σου, σφραγίδα της ψυχής σου.

Φρόντισε όταν το βιβλίο σου έχει φτάσει πια στις τελευταίες του σελίδες και θελήσεις να το ξαναδιαβάσεις, θελήσεις να ανοίξεις την πόρτα στις αναμνήσεις, γύρνα μια μια τις σελίδες του, διάβαζέ τες προσεχτικά, αποκωδικοποίησε τα νοήματά της και μετά προχώρα παρακάτω. Μα πριν το κάνεις αυτό, βεβαιώσου ότι κατάφερες να ζήσεις αληθινά. Ο Oscar Wilde είπε πως "Το να ζεις τη ζωή είναι το σπανιότερο πράγμα στον κόσμο. Οι περισσότεροι άνθρωποι απλώς υπάρχουν". Γέλασες δυνατά; Έκλαψες με δάκρυα; Τις νύχτες έπεφτες για ύπνο κουρασμένος αλλά γεμάτος; Τα πρωινά ξυπνούσες ελπίζοντας σε κάτι καλύτερο;

Μα στάσου! Κάτι παρατηρείς καθώς γυρνάς τις σελίδες. Οι άνθρωποι που αναφέρονται, όλο και λιγοστεύουν. Τα κατάφερες θαρρείς. Άφησες πίσω εκείνα τα αγρίμια που ήρθαν να σου αρπάξουν τις στιγμές σου. Κράτησες μονάχα εκείνους, τους πολύτιμους συμπρωταγωνιστές σου, που δίνουν νόημα στα κεφάλαια της ζωής σου.

Κι αν νιώσεις πως δεν έκανες πολλά, συναρπαστικά και αξέχαστα πράγματα ως τώρα στη ζωή σου, αν συνειδητοποιήσεις πως θέλεις κι άλλα κεφάλαια, φρέσκα και αλησμόνητα, μην απελπιστείς. Έχεις χρόνο. Έχεις κι άλλες ευκαιρίες, χωρούν κι άλλες στιγμές να γραφτούν. Μην αργείς, ξεκίνα, έστω και τώρα, ζήσε. Πέταξε τους φόβους και τα άγχη που σε κρατούν πίσω, μην μένεις στάσιμος. Μην μετράς τις πληγές σου, θα κλείσουν μόνες τους με τον καιρό. Μην ρωτάς άλλα γιατί, μην γυρίζεις στο παρελθόν και μην προβληματίζεσαι με ατελείωτα αν. Δεν είναι μια κακή ζωή. Είναι απλά μια κακιά μέρα.

Ζήσε με πάθος. Ρούφηξε το κάθε λεπτό με όλον τον αέρα που χωράει στα πνευμόνια σου. Υπόμεινε πίκρες και βάσανα. Πέσε κάτω όσες φορές θέλεις, μα επιβάλλεται άλλες τόσες φορές να σηκωθείς. Δεν έχεις άλλη επιλογή. Σήμερα κιόλας, κλάψε για όσα σε πονούν και μετά γέλα για όσα εμπόδια κατάφερες να υπερπηδήσεις. Κλάψε, όπως τότε που γεννήθηκες. Γοερά, λυτρωτικά. Και γέλα, όπως τότε που ήσουν παιδί και δεν είχες έννοιες. Μην είσαι ένας απλός παρατηρητής των γεγονότων της ζωής σου. Δεν είναι πικρή η ζωή. Είναι γλυκιά. Απλά θέλει πού και πού ανακάτεμα, γιατί έχει κάτσει η ζάχαρη που την νοστιμίζει.

Απόλαυσε την κάθε στιγμή, απλά, λιτά, ταπεινά. Ξεκίνα τη μέρα σου με έναν καφέ, με ένα αγαπημένο τραγούδι κι ένα χαμόγελο στον ξένο, τον περαστικό. Τίποτα άλλο δε χρειάζεται η σημερινή σελίδα στο βιβλίο σου. Τα υπόλοιπα θα έρθουν μόνα τους, όταν θα έχεις βρει τη δύναμη να αντιμετωπίσεις, πρόσωπο με πρόσωπο, το μεγαλείο του υπέροχου αυτού δώρου που λέγεται ζωή.